W czwartek 3 kwietnia 2014r. o godz. 17.00 w Miejsko – Gminnym Ośrodku Kultury w Ogrodzieńcu odbył się kolejny wykład dla słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Prelekcję pt. „Czesław Miłosz – życie i twórczość” wygłosiła dr Małgorzata Wójcik – Dudek, adiunkt w Zakładzie Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej, absolwentka dziennikarstwa. Zajmuje się dydaktyką literatury i literaturą dla dzieci i młodzieży. Pracuje również w liceum ogólnokształcącym, prowadzi warsztaty teatralne dla młodzieży, współpracuje z Teatrem Zagłębia w Będzinie. Podczas wykładu słuchacze UTW w Ogrodzieńcu poznali biografię polskiego wieszcza, jego twórczość oraz ciekawostki z jego życia. Przypomnijmy, że Czesław Miłosz urodził się w 1911r. w Szetajniach na Litwie. Studiował na uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, najpierw polonistykę na Wydziale Humanistycznym, potem prawo na Wydziale Nauk Społecznych. Na studiach zakłada Klub Włóczykija, a wśród kolegów nosi przezwisko Jaja, albo Makok. W 1931r. przystępuje do klubu poetów Żagary. W 1933r. Miłosz wydaje debiutancki tomik w nakładzie 300 egzemplarzy w całości finansowany przez samego siebie. Od 1937r. Czesław Miłosz pracuje w radiu i tam poznaje Gałczyńskiego oraz swoją przyszłą żonę Janinę Dulską. Na początku  II wojny światowej Miłosz przebywa w Rumunii, co zostaje uznane za ucieczkę. Potem wraca do Warszawy, odnajduje Janinę i razem zajmują się handlem (głównie bimbrem i bielizną damską). Potem podejmuje pracę w Bibliotece Uniwersyteckiej jako woźny. W tym czasie zarzucano Miłoszowi, że nie podejmuje walki o ojczyznę, tylko czyta książki. Miłosz traktował wojnę tak jakby jej w ogóle nie było, co można było zauważyć w tomiku „Świat. Poema naiwne”. Przełom w myśleniu Miłosza o wojnie następuje podczas powstania w getcie warszawskim. Po tych wydarzeniach powstaje wiersz „Campo di fiory”, w którym Miłosz opisuje karuzelę postawioną przed murami getta, na tej karuzeli ludzie się bawili, a za murami ginęli „(…)Wspomniałem Campo di Fiori w Warszawie przy karuzeli, W pogodny wieczór wiosenny, Przy dźwiękach skocznej muzyki. Salwy za murem getta Głuszyła skoczna melodia i wzlatywały pary Wysoko w pogodne niebo. (…)”. W 1945r. Miłosz wyjechał do Krakowa. Na wieczorach literackich, w których uczestniczył zostaje dostrzeżony przez Wisławę Szymborską, pokładającą w poecie wielkie nadzieje. Później Miłosz przenosi się do Stanów Zjednoczonych, gdzie podejmuje pracę polskiego dyplomaty rządu komunistycznego. Kolejnym przystankiem w życiu poety jest Paryż. W tym czasie w życiu Miłosza wiele się zmienia. Janina rodzi synów Antoniego i Piotra. Sam poeta  wdaje się w liczne romanse, jego małżeństwo wisi na przysłowiowym włosku. Okres stagnacji kończy się w 1980r., kiedy to Czesław Miłosz otrzymuje Nagrodę Nobla. Zaczyna lepiej zarabiać, stosunki rodzinne również ulegają poprawie. Jednak szczęście nie trwa długo. W 1986r. umiera żona Janina, a syn Piotr popada na chorobę psychiczną. Po śmierci żony, Miłosz spotyka swoją drugą, a w zasadzie pierwszą wielką miłość - Carol. Jest młodsza od wieszcza o 35 lat, jednak biorą ślub i przeprowadzają się do Krakowa. Niedługo potem Carol umiera. Miłosz pisze poemat „Orfeusz i Eurydyka”, w którym sam utożsamia się z Orfeuszem, a Carol z Eurydyką. Miłosz zmarł 14 sierpnia 2004 w Krakowie przeżywszy 93 lata. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce. Na zakończenie dr Małgorzata Wójcik – Dudek przytoczyła cytat z utworu poety pt. „Do leszczyny” :

„Nie poznajesz mnie, ale to ja, ten sam,
Który wycinał na łuki twoje brunatne pręty,
Takie proste i śmigłe w biegnięciu do słońca.
Rozrosłaś się, ogromny twój cień, hodujesz pędy nowe.
Szkoda, że tamtym chłopcem już nie jestem.
Chyba kij sobie bym wyciął, bo widzisz, chodzę o lasce.(..)”

Najnowsze aktualności